برای آشنایی با فضای دبستان حضرت ابوالفضل(ع) و مشاهده فیلم اینجا کلیک کنید:
|
درباره مدرسه: اکنون که به یاری خداوند متعال وتلاش مربیان در عرصه ی تعلیم وتربیت اسلامی کشورمان برنامه های درسی و تربیتی آموزش وپرورش جمهوری اسلامی ایران بر مبنای برنامه درسی ملی پایه گذاری شده است ،با تحول بنیادین نظام آموزشی بر همه ی فرهنگیان ،خانواده ها ومتربیان است که با عزم وپشتیبانی از این برنامه ،راه های اجرایی آن را هموار نموده وزمینه تربیت نسلی مومن ، دانا بصیر ،تلاشگر ووفادار به ارزش های اسلامی ،ملی وانقلابی را فراهم سازند. این دوره از لحاظ رشد،تربیت،تکوین شخصیت کودکان بسیار مهم است ،لذا با توجه به اهمیت این دوره های تحصیلی اهداف آرمانی ،کلی واصول حاکم بر آن را در این واحد آموزشی ارائه می نماید.
نام واحد آموزشی : دبستان وپیش دبستانی حضرت ابوالفضل (ع)- ناحیه 3 جنسیت:پسر تعداد کلاس های درس: 17 کلاس تعداد اتاق های اداری:9 اتاق اتاق بهداشت: 1 اتاق اتاق فیلم: 1 اتاق وضعیت فضا: آزمایشگاه –کتابخانه -نمازخانه-سایت کامپیوتر کتابخانه مدرسه : حاوی کتاب های جهت استفاده دانش آموزان کتابخانه ی ویژه کارکنان: حاوی کتاب های راهنمای روش تدریس کتب آموزشی وروانشناسی همکاران
|
-برای دیدن تصاویر مدرسه اینجا کلیک کنید.
ویژگی های یک مدرسه ی موفق
مدرسه مهمترین مؤسسه آموزشی است، که بیشتر فعالیتهایش صرف تربیت نسل آینده جامعه می‌شود. مدرسه در توسعه و حفظ و حراست از تمدن گذشتگان و انتقال آن به نسل آینده، سهم بسیار زیادی دارد.
لذا می‌توان از آن به عنوان یک مرکز اصلی تعلیم و تربیت نام برد، که نقش بسیار مؤثری را در پیشرفت، سربلندی و خوشبختی جامعه ایفا می‌کند. یک مدرسه خوب دارای خصوصیات و صفاتی است. قسمتی از این صفات مادی و ظاهری هستند، که از جمله می‌توان به موقعیت مکانی مدرسه، ظرفیت و تعداد کلاسها، زمین ورزش، حیاط مناسب، وسایل و امکانات آموزشی و …. اشاره کرد. اما یک مدرسه خوب، ویژگیهای دیگری نیز باید داشته باشد، که این ویژگیها با کار و وظایف مسئولین اداری و آموزشی مدرسه، ارتباط تنگاتنگ دارد، و مدرسه را در جهت رسیدن به اهداف تعلیم و تربیت و سرافرازی جامعه یاری می‌دهد، که در اینجا به پاره‌ای از آنها اشاره می‌گردد:
از آنجایی که دانش‌آموزان، گردانندگان چرخ‌های فعالیت های مختلف و متنوع جامعه خواهند بود، باید برای زندگی در یک اجتماع واقعی تربیت شوند. از این رو فعالیت های مدرسه باید به صورت واقعی و بدور از هر نوع تصنع و ظاهرسازی انجام پذیرد. مدرسه وظیفه دارد حقایق زندگی و واقعیتهای اجتماعی را به همان گونه که در جامعه رایج است، در اختیار دانش‌آموزان قرار داده و حوادث و تحولاتی را که در خارج و داخل مدرسه اتفاق می‌افتند، عیناً و بدون هیچ تغییری برای آنها توضیح دهد. شخصیت کارکنان مدرسه و بویژه معلم از عوامل بسیار مؤثر در هدایت و رهبری دانش‌آموزان است. آنچه بیشتر در مدرسه مورد توجه کودکان قرار می‌گیرد، صداقت و قاطعیت کارکنان آن است. معمولاً دانش‌آموزان از افراد ریاکار، چاپلوس و ظاهر فریب تنفر دارند و اگر در محیط مدرسه با چنین افرادی مواجه شوند، اعتماد و اطمینانشان از مدرسه تا حدود زیادی سلب خواهد شد. در چنین شرایطی ممکن است که دیگر برای کارکنان مدرسه از جمله معلم ارزشی قائل نباشند و گفتار آنان را خالی از اعتبار و غیر قابل قبول بدانند. مدیری که برای حفظ موقعیت خویش در مقابل مافوق خود به تملق و چاپلوسی می‌پردازد و یا در برابر بازرسان اعزامی از اداره به قبول هر گونه ریا و تظاهر تن در می‌دهد و بسیاری از اعمال ساختگی و دروغی را که در روزهای عادی خبری از آنها نبود، به موقع اجرا می‌کند، از نظر شاگردان فردی حقیر و زبون جلوه‌گر خواهد شد و چه بسا ممکن است این دوگانگی و تضاد در گفتار و اعمال مدیر، در رشد عاطفی و روانی کودکان اثر منفی بگذارد.
زیرا دانش‌آموزان از رفتار و اعمال اولیای مدرسه تقلید می‌کنند و به تدریج یاد می‌گیرند، که مانند آنها به دیگران دروغ بگویند، حق را ناحق جلوه دهند، خلاف حقیقت عمل کنند، چاپلوس و متملق باشند و برای پیشرفت در کارهای خود به ریا و تظاهر متوسل شوند.
تمامی کارکنان مدرسه باید اعمال و رفتار شایسته‌ای داشته باشند و به گفته‌های خود جامه عمل بپوشانند، تا بتوانند الگوی مناسبی برای شاگردان باشند. مسئولین مدرسه باید شجاعت اخلاقی داشته باشند، در مقابل وقایع و اتفاقاتی که در مدرسه و جامعه روی می‌دهد، فقط واقعیتها را در نظر بگیرند و به دانش‌آموزان منتقل کنند و حتی در مورد اشتباهاتی که ممکن است از آنان سر بزند، با جرأت حقیقت را بیان کنند و با صراحت لهجه به خطای خود اعتراف نمایند، تا شاگردان نیز از آنها درس زندگی بگیرند و در گفتار و رفتار خود صادق باشند
امید است ما نیز با در نظر گرفتن موارد فوق بتوانیم به اهداف عالی آموزش و پرورش دست پیدا کنیم.
آن چیست که دو پا دارد و دو پای دیگر هم قرض می کند و می رود و کسی هم به گردش نمی رسد؟